MIESZKANIE DLA LOTOPAŁANKI KARŁOWATEJ .

Lotopałanki karłowate to małe ssaki z rodziny torbaczy.  W naturze są one zwierzętami  stadnymi o bardzo silnych potrzebach społecznych i socjalnych. Między innymi dlatego,  jeżeli lotopałanki trzymane  w domach zaakceptują swojego właściciela jako część stada- tworzą z nim bardzo zażyłe relacje. Oswojone lotopałanki wspinają się po opiekunie, a w ciągu dni śpią w jego kieszeni . Duże potrzeby terytorialne, oraz fakt, ze zwierzęta te należy trzymać w grupach (przynajmniej w parach, gdyż lotopałanki nie lubią zostawać same choćby na chwilę) sprawiają,  że utrzymuje się je w bardzo dużych klatkach (największe dostępne w sprzedaży – przeważnie fretkowe) a najlepiej w wolierach o wymiarach min. 1mx1mx2m.).

Aby stworzyć tym  uroczym zwierzętom odpowiednie warunki hodowlane należy jak najwierniej odzwierciedlić ich warunki ich  bytowania.  Oznacza to między innymi umieszczenie w wolierze jak największej ilości półek, gałęzi i konarów, umożliwiających zwierzętom wspinaczkę.  Istotnym elementem wyposażenia woliery są również kryjówki- podwieszane budki/domki. Należy pamiętać , że lotopałanka jest zwierzęciem nadrzewnym- spanie na ziemi jest dla niej zachowaniem zupełnie nienaturalnym  i naraża ją na kontakt z zanieczyszczonym podłożem, co z czasem może być powodem choroby  pupila. Dlatego też w wolierze grupy lotopałanek należy umieścić kilka podwieszanych domków. Choć zwierzęta te  z reguły śpią „na kupie” – możliwość wyboru dogodnej kryjówki da im swoisty komfort psychiczny. Biorąc pod uwagę „bałaganiarski” charakter tych małych stworzeń, które bardzo szybko zanieczyszczają swoje otoczenie, należy pokryć dno klatki/woliery ściółką dobrze wiążącą brzydkie zapachy. Niestety właściciel lotopałanek musi nastawić się na częste sprzątanie mieszkania swoich pupili. Hodowcy zalecają wykonywać tę  czynność partiami. Lotopałanki intensywnie znaczą teren, a jeśli posprzątamy całość klatki od razu -zostaną one pozbawione poczucia bezpieczeństwa, które daje im przebywanie w znajomym, oznaczonym środowisku.  Co za tym idzie pupile zaczną namiętnie znaczyć i „przemeblowywać „  wolierę i w rezultacie po bardzo krótkim czasie powróci ona do stanu pierwotnego.  Czyszcząc klatkę zawsze zostawmy nieposprzątaną partię – nie pozbawiajmy zwierząt wszystkich znajomych zapachów.  Może was to zdziwić ale lotopałanki karłowate z umiłowaniem korzystają z kołowrotków dla gryzoni  (często po kilka sztuk) -mogą spędzać w nich długie godziny. Ponieważ są to zwierzęta przystosowane do znacznie cieplejszego klimatu w okresie, gdy temperatura w mieszkaniu spada poniżej 23 stopni Celsjusza należy dogrzewać wolierę  żarówkami grzewczymi badż ceramicznymi emiterami  ciepła. Ponadto klatka lotopałanki powinna zostać obowiązkowo wyposażona w poidło kulkowe na wodę (woda w miseczce zostanie szybko zanieczyszczona, wylana, bądź zakopana)  i ciężką ceramiczną miskę na pokarm stały (dojrzałe owoce, przeciery ) . Mączniki, świerszcze, czy karaczany- niezbędny lotopałankom pokarm pochodzenia zwierzęcego najlepiej podawać pęsetą , co zapobiegnie wydostawaniu się insektów na zewnątrz klatki.